Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W praktyce budowlanej szacowanie nierówności podłoża przed szpachlowaniem wymaga narzędzia, które pozwoli ocenić całą powierzchnię, a nie tylko jeden punkt czy bardzo mały fragment. Stąd często spotykam się z mylnym przekonaniem, że skoro mikrometr jest dokładny, to będzie najlepszy – tymczasem to narzędzie typowe dla warsztatu mechanicznego, służące do pomiarów bardzo małych elementów, jak grubość blachy czy średnica wałka. Tutaj taka precyzja się po prostu nie przyda. Suwmiarka działa podobnie – świetnie sprawdza się przy pomiarach detali czy elementów stalowych, ale nie wyobrażam sobie mierzenia nią nierówności na tynku czy gładzi, bo po prostu nie ogarnie większych powierzchni i nie da obrazu całości. Czujnik zegarowy to jeszcze inna bajka – wykorzystuje się go głównie do pomiaru przemieszczenia czy bicia na wałkach lub maszynach, gdzie liczą się mikrometry, nie centymetry. Myślę, że wiele osób popełnia błąd, bo kojarzy te przyrządy z dokładnością i zakłada, że skoro potrzeba ocenić nierówność, to trzeba sięgnąć po coś z pomiarem cyfrowym lub zegarowym. Niestety, w budownictwie i pracach wykończeniowych najważniejsza jest ocena wizualna i praktyczna – liniał krawędziowy daje tę możliwość natychmiast. Przykładasz, patrzysz, widzisz prześwity – dokładnie takie podejście zalecają podręczniki branżowe i normy, np. PN-EN 13914, które wyraźnie opisują użycie liniału jako podstawowej metody sprawdzania równości tynków i podłoży. Nadmierne skupianie się na drobiazgowych pomiarach kończy się zwykle stratą czasu i niepotrzebnym stresem, a przecież chodzi o to, by powierzchnia była równa gołym okiem i pod liniałem, a nie pod mikroskopem. Warto o tym pamiętać i wybierać metody adekwatne do potrzeb konkretnej branży.