Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Wielu początkujących ma wrażenie, że szpachlówka z włóknem szklanym nadaje się do wszystkiego – od drobnych rys po ostatnie warstwy pod lakier. Nic bardziej mylnego. Jej specyficzny skład i struktura powodują, że lepiej omijać ją tam, gdzie trzeba uzyskać gładką powierzchnię lub uzupełnić tylko niewielkie defekty. Szpachlowanie rys to robota dla szpachlówek wykończeniowych, które są dużo drobniejsze i dają się łatwo obrabiać na gładko. Te rysy często nawet nie wymagają mocnych materiałów – chodzi bardziej o estetykę niż wzmacnianie strukturalne. Jeśli chodzi o zastosowanie pod lakier, tu też szpachlówka z włóknem odpada, bo zostawia charakterystyczną, szorstką strukturę i jest trudna do idealnego wygładzenia; taka warstwa mogłaby wręcz pogorszyć efekt końcowy. Do tego celu używa się szpachlówek wykończeniowych, czasem szlifuje się je nawet kilkakrotnie, żeby nie było śladu po naprawie. Uzupełnianie drobnych zarysowań szpachlówką z włóknem szklanym to już zupełna przesada – ten materiał jest twardy, trudno się go obrabia i niepotrzebnie wzmacnia miejsce, gdzie nie ma takiej potrzeby. Najczęściej spotykany błąd to przekonanie, że skoro „coś jest mocniejsze”, to warto użyć wszędzie – a tak się po prostu nie robi. W praktyce, zgodnie z dobrymi praktykami warsztatowymi i wskazaniami producentów, szpachlówkę z włóknem szklanym stosuje się wtedy, gdy trzeba odbudować większe fragmenty elementu karoserii, które są mocno skorodowane, osłabione lub wręcz mają dziury. Użycie jej do innych celów prowadzi do niepotrzebnych komplikacji i problemów przy kolejnych etapach naprawy, a ostateczny efekt może być daleki od ideału. Warto od razu wiedzieć, który produkt do czego służy, żeby nie tracić czasu i materiału.