Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W przypadku rozpoznawania narzędzi pomiarowych używanych w lakiernictwie i diagnostyce powłok na pojazdach łatwo jest się pomylić, bo wiele z nich wygląda dość podobnie i mają zbliżoną wielkość. Jednak każde z urządzeń wymienionych w odpowiedziach ma specyficzne zastosowanie oraz zasadę działania. Na przykład lepkościomierz służy do mierzenia lepkości cieczy, najczęściej farb i lakierów przed aplikacją – umożliwia kontrolę gęstości materiału, co jest kluczowe dla jakości nanoszenia, ale nie dotyczy w ogóle bezpośrednio gotowej powłoki na samochodzie. Miernik grubości lakieru, choć również dotykowy i ręczny, mierzy jedynie grubość warstwy lakieru lub powłoki na podłożu metalicznym, najczęściej za pomocą indukcji magnetycznej lub prądów wirowych. To świetne narzędzie przy ocenie, czy lakier był naprawiany albo czy nie ma nadmiaru szpachli, ale nie powie nam nic o kolorze czy właściwościach optycznych powłoki. Z kolei miernik twardości lakieru ocenia odporność powierzchni na zarysowania lub ścieranie, najczęściej poprzez pomiar wgłębienia lub rysowania odpowiednim ostrzem. Tu znowu – nie uzyskamy żadnej informacji o barwie. Najczęstszym błędem jest mylenie miernika grubości lakieru ze spektrofotometrem, bo oba przykłada się podobnie do karoserii, ale odczyty są zupełnie inne. Moim zdaniem warto zapamiętać, że spektrofotometr to jedyny sprzęt, który pozwala dobrać dokładnie kolor i jest używany do analizy barwy oraz porównywania jej z wzorcami. Branżowe dobre praktyki zalecają stosowanie właśnie spektrofotometrów przy wszelkich naprawach powłok lakierniczych, gdzie liczy się zgodność kolorystyczna. Mylenie tych urządzeń prowadzi często do błędnych decyzji przy doborze technologii naprawy, co może się odbić na jakości całej usługi.