Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Oceniając podane odpowiedzi, warto przyjrzeć się mechanizmom powstawania najczęstszych wad lakierniczych, bo łatwo tu popaść w pułapkę złych skojarzeń. Słabe krycie lakieru najczęściej wynika z nieprawidłowego przygotowania powierzchni, niewłaściwej pigmentacji lakieru lub zbyt dużego rozcieńczenia – a nie z wyboru zbyt szybkiego utwardzacza. To raczej kwestia ilości i jakości pigmentu oraz proporcji rozcieńczalnika, niż tempa utwardzania. Powstawanie zacieków to klasyczny efekt nadużycia rozcieńczalnika albo nałożenia zbyt grubej warstwy lakieru – wtedy po prostu ciecz nie zdąży się utrzymać na pionowej powierzchni i zaczyna spływać, tworząc brzydkie smugi. Zbyt szybki utwardzacz nie ma tu wiele do rzeczy, bo on wręcz skraca czas, kiedy ciecz może spłynąć, a nie wydłuża go. Zapadanie się powłoki z kolei to zwykle efekt zbyt dużej ilości rozcieńczalnika, nieprawidłowego stosunku żywicy do utwardzacza albo zbyt grubej aplikacji – powłoka po wyschnięciu po prostu traci objętość, ale to nie jest bezpośrednio efektem szybkości utwardzacza. Moim zdaniem często myli się te wady, bo wszystkie wyglądają na pierwszy rzut oka podobnie – powierzchnia jest daleka od ideału. Jednak w branży lakierniczej ważne jest, by rozumieć przyczynę, nie tylko skutek. Gazowanie powłoki jest typowe właśnie dla sytuacji, gdy utwardzacz działa szybciej niż ma na to czas rozcieńczalnik – gazów uwięzionych pod świeżą powłoką nie widać najpierw, ale pod mikroskopem to tak jakby lakier 'bulgotał od środka'. Praktyka pokazuje, że większość uczniów i młodych lakierników myli te zjawiska, bo efekty wizualne są podobne, ale zasady naprawy i zapobiegania są zupełnie inne. Warto więc zawsze sięgać po instrukcje producenta i dobierać komponenty pod aktualne warunki, żeby nie popełniać kosztownych błędów. To moim zdaniem podstawa profesjonalnego podejścia i klucz do sukcesu w tej branży.