Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często spotyka się przekonanie, że takie składniki jak żywice, polimery czy rozpuszczalniki odpowiadają za elastyczność powłok lakierowych, ale to nie do końca działa w praktyce. Żywice są kluczowym składnikiem tworzącym matrycę lakieru – one dają twardość, spójność i odporność chemiczną, ale elastyczność wprowadzają dopiero dodatki modyfikujące, czyli plastyfikatory. Polimery to szeroka grupa związków, które budują strukturę powłoki, natomiast same z siebie mogą być zarówno bardzo sztywne, jak i elastyczne – wszystko zależy od ich chemicznej budowy. Jednak w przypadku lakierów przemysłowych często używa się polimerów twardych, których elastyczność wymaga właśnie wsparcia plastyfikatorami. Z kolei rozpuszczalniki pełnią zupełnie inną rolę – służą do rozcieńczania lakierów podczas aplikacji, poprawiają rozlewność i czas schnięcia, ale odparowują całkowicie po utwardzeniu powłoki. Typowym błędem jest sądzenie, że sam wybór żywicy lub ilość rozpuszczalnika wpłynie znacząco na elastyczność gotowej powłoki – moim zdaniem to mylące, bo nawet najlepsza żywica bez plastyfikatora będzie krucha przy trudniejszych warunkach eksploatacji. Branża lakiernicza opiera się na tym, by stosować odpowiednie dodatki modyfikujące, zgodnie z recepturami i normami technicznymi, np. PN-EN 13300 dla farb i powłok budowlanych. Bez tego trudno byłoby uzyskać powłoki odporne na zginanie czy pękanie. Warto o tym pamiętać w codziennej praktyce.