Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W natrysku niskociśnieniowym bardzo często pojawia się mylne wyobrażenie, że istotą jest po prostu niskie ciśnienie lub mała ilość powietrza, ale to nie do końca tak działa. W praktyce ważne jest, aby zrozumieć mechanizm rozpylania materiału: nie chodzi tylko o ciśnienie, ale przede wszystkim o objętość powietrza, która przepycha materiał przez dyszę pistoletu. Gdy użyjemy mało powietrza, niezależnie od ciśnienia, to rozpylenie będzie bardzo słabe – krople będą duże, a powłoka nierówna, przez co zużycie materiału wzrasta, a efekt końcowy jest daleki od ideału. Wysokie ciśnienie z kolei powoduje, że lakier rozprasza się bardzo drobno, ale większość mgły trafia poza obręb malowanej powierzchni – tu są ogromne straty, a także większe ryzyko zanieczyszczenia powietrza i narażenia pracownika na wdychanie oparów. Bardzo często spotykam się z opinią, że „duże ciśnienie to zawsze lepszy rozpył”, ale w rzeczywistości najnowsze standardy branżowe, szczególnie w lakiernictwie samochodowym, promują właśnie duży przepływ powietrza przy niskim ciśnieniu. To pozwala efektywnie użyć farby, ograniczyć odpady i podnieść jakość powłoki – co jest zgodne z zaleceniami producentów systemów HVLP i normami ISO. Mylenie tych pojęć może prowadzić do złego ustawienia sprzętu, niepotrzebnych kosztów oraz problemów z powtarzalnością efektu. Z mojego doświadczenia wynika, że prawidłowe zrozumienie tej technologii to podstawa w każdej pracowni, gdzie liczy się zarówno jakość, jak i ekonomia procesu.