Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często spotykam się z przekonaniem, że powłoka proszkowa ma niską jakość lub jest szkodliwa dla środowiska – to bardzo popularne, ale całkiem nietrafione opinie. Zacznijmy od jakości: dobrze wykonana powłoka proszkowa, przy zachowaniu parametrów procesu i starannej aplikacji, daje bardzo trwałą, estetyczną i równomierną warstwę ochronną. Wręcz przeciwnie, w wielu branżach, na przykład przy produkcji sprzętu AGD czy elementów konstrukcyjnych, to właśnie malowanie proszkowe jest wybierane ze względu na wysoką odporność na zarysowania, promieniowanie UV czy działanie chemikaliów. Jeśli chodzi o ekologię, technologia proszkowa uchodzi za jedną z bardziej przyjaznych środowisku. Proszki nie zawierają rozpuszczalników organicznych, więc nie emitują lotnych związków organicznych (LZO) do atmosfery, co jest ogromnym plusem w porównaniu z klasycznymi farbami ciekłymi. Bardzo ważne jest też to, że nadmiar proszku da się odzyskać i ponownie wykorzystać – to minimalizuje straty materiału i odpady. Z mojego doświadczenia wynika też, że niektórzy mylą kwestię strat lakieru z tradycyjnym malowaniem natryskowym. W przypadku powłok proszkowych straty są naprawdę znikome, bo większość niesionego proszku wraca do obiegu, czego nie da się powiedzieć o farbach ciekłych – tam faktycznie sporo ucieka w powietrze albo osadza się na filtrach. Błędem jest więc myśleć, że problemem tej technologii są duże straty materiału czy negatywny wpływ na środowisko. W rzeczywistości, jeśli już mamy wskazać istotną wadę, to będzie to właśnie ta wspomniana wcześniej grubość powłoki, która czasem może być problematyczna w zastosowaniach wymagających bardzo cienkiej i precyzyjnej warstwy ochronnej. Warto zawsze patrzeć na proces przez pryzmat konkretnego zastosowania i wymagań klienta – to podstawa każdej dobrej praktyki branżowej.