Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Zbyt grube powłoki ochronne na podwoziu, takie jak 2,5–3 mm, 3,5–4 mm czy nawet 4,5–5 mm, mogą na pierwszy rzut oka wydawać się lepszym zabezpieczeniem – w końcu „im więcej, tym lepiej”, prawda? Niestety, to dość częsty błąd myślowy wśród osób zaczynających pracę z zabezpieczeniami antykorozyjnymi. Branżowe normy i wytyczne producentów jasno określają, że powłoki przekraczające 2 mm zaczynają powodować więcej problemów niż pożytku. Gdy materiał jest nałożony za grubo, często nie dochodzi do jego pełnego utwardzenia – pojawiają się pęcherze, materiał może odpadać pod wpływem pracy podwozia czy drgań. Gruba warstwa zwiększa także ryzyko odspajania się całych płatów zabezpieczenia, które potem mogą nawet zbierać wilgoć pod spodem, przyspieszając korozję zamiast jej zapobiegać. Z mojego doświadczenia wynika, że takie warstwy bywają trudne do kontroli podczas schnięcia – schodzi to czasem na dni, co jest zupełnie niepraktyczne w serwisie. Warto też pamiętać, że przesadne obciążanie pojazdu dodatkowymi kilogramami masy ochronnej nie ma uzasadnienia – w nowych autach walczy się o każdą zbędną masę, bo to wpływa na zużycie paliwa, emisję spalin czy osiągi. Wielu mechaników, zwłaszcza mniej doświadczonych, popełnia ten błąd myśląc, że grubość zwiększa trwałość – w rzeczywistości może to prowadzić do powstania mikropęknięć i uszkodzeń podczas eksploatacji auta. Profesjonalne podejście zakłada precyzyjną aplikację i trzymanie się rekomendowanych wartości. Jedynie zakres 0,5–2 mm zapewnia optymalną przyczepność, elastyczność i ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, zgodnie z najlepszymi praktykami warsztatowymi oraz zaleceniami producentów samochodów i środków ochronnych.