Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Temat proporcji utwardzacza w szpachli poliestrowej często bywa bagatelizowany, a szkoda, bo błędne podejście prowadzi do kłopotliwych konsekwencji na każdym etapie lakierowania. Spotkałem się z przekonaniem, że większa ilość utwardzacza nie wpływa na wygląd powłoki – to nie jest prawda. Nadmiar utwardzacza, zamiast poprawić parametry utwardzania, może powodować wykwity oraz przebarwienia, szczególnie pod wpływem promieniowania UV lub przy dużej zmianie wilgotności. Niektórzy myślą, że wystarczy nałożyć później podkład wytrawiający i problem zniknie – niestety, nawet najlepszy podkład nie zapobiegnie przenikaniu pozostałości utwardzacza do powierzchni, a zjawisko przebarwień może się ujawnić z czasem, nawet po kilku tygodniach. Czasem spotyka się opinię, że w zimniejszych warunkach można śmiało dolać więcej utwardzacza, bo „lepiej się utwardzi”. To niestety typowy błąd – takie postępowanie powoduje pogorszenie właściwości mechanicznych szpachli: staje się ona zbyt krucha lub zaczyna się łuszczyć. W branżowych wytycznych, zarówno producentów szpachli, jak i w normach lakierniczych, zawsze podkreśla się konieczność zachowania właściwych proporcji mieszania. Dodatkowo, nieprawidłowe proporcje mogą skutkować trudnościami podczas szlifowania – powierzchnia jest zbyt twarda albo zbyt miękka, co wpływa na finalny wygląd lakieru. Prawidłowa metoda to zawsze korzystanie z wag lub specjalnych dozowników do utwardzacza oraz postępowanie zgodnie z kartą technologiczną produktu. Z mojego doświadczenia wynika, że ignorowanie tych zasad to przepis na reklamacje od klientów i stratę czasu na poprawki. Lepszym rozwiązaniem jest stosowanie się do zaleceń producenta niż eksperymentowanie na własną rękę.