Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

W praktyce często można spotkać się z przekonaniem, że lakierowanie, szpachlowanie lub nawet tzw. podkładowanie wystarczą, żeby ochronić metal przed korozją. Jednak każdy z tych zabiegów pełni zupełnie inną funkcję niż gruntowanie. Lakierowanie to typowo zabieg estetyczny i ochronny, ale tylko w połączeniu z odpowiednim podkładem – sam lakier bezpośrednio na nieprzygotowaną stal, żelazo czy nawet ocynk nie zapewni trwałej bariery antykorozyjnej. To trochę jakby próbować zabezpieczyć drewno tylko politurą bez impregnacji – na oko ładnie, ale woda i tak się dostanie. Szpachlowanie natomiast służy głównie do wyrównywania powierzchni – wypełnia drobne ubytki, rysy lub nierówności i raczej nie zawiera aktywnych składników antykorozyjnych. Z mojego doświadczenia wynika, że spotykam się z próbami nakładania szpachli bezpośrednio na metal, ale efekty są krótkotrwałe i zwykle kończy się to pęcherzami oraz łuszczeniem po kilku miesiącach. Podkładowanie, choć brzmi podobnie do gruntowania, w branży lakierniczej oznacza często stosowanie warstwy wyrównującej lub zwiększającej przyczepność, ale nie każda powłoka podkładowa jest jednocześnie powłoką gruntującą pod kątem antykorozyjnym. To niuans, który łatwo przeoczyć – nie każde „podkładowanie” zabezpiecza przed rdzą, a tylko grunt zawierający odpowiednie inhibitory korozji spełni swoje zadanie. Typowym błędem jest traktowanie warstw nawierzchniowych (lakierów, szpachli czy podkładów uniwersalnych) jako wystarczającej ochrony, jednak bez dedykowanego gruntu metal praktycznie zawsze zacznie „łapać” rdzę, zwłaszcza w wilgotnych warunkach. W branży przyjęło się, że zabezpieczenie antykorozyjne to proces wieloetapowy i najczęściej zaczyna się właśnie od gruntowania – taka kolejność to podstawa rzemiosła i gwarancja trwałości.