Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często spotykam się z przekonaniem, że lakier bezbarwny zabezpiecza przed korozją czy poprawia przyczepność całego systemu lakierniczego, ale to niestety nie do końca tak działa. Zacznijmy od tego, że ochrona przed korozją w głównej mierze zależy od podkładu antykorozyjnego oraz prawidłowo przygotowanej powierzchni, a nie od samego lakieru bezbarwnego. Lakier bezbarwny nie posiada właściwości, które blokowałyby procesy utleniania metalu – jego struktura jest raczej przepuszczalna dla wilgoci, więc nie ma co się łudzić, że sam klar zabezpieczy przed rdzą. Kolejna sprawa to utwardzenie poprzednich powłok – to też mit. Każda warstwa, czy to podkład, baza, czy sam lakier bezbarwny, utwardza się niezależnie w swoim czasie, zgodnie z procesem schnięcia i utwardzania określonym przez producenta. Lakier bezbarwny ma swoją funkcję, ale nie wpływa na twardość podkładu czy bazy. Jeżeli chodzi o zwiększenie przyczepności do podłoża, to właśnie odwrotnie – to warstwa bazowa musi mieć odpowiednią przyczepność do podkładu, a lakier bezbarwny nakładany jest na specjalnie przygotowaną, matową warstwę bazy, aby się dobrze związał. Uważam, że takie myślenie wynika albo z niedokładnej znajomości procesu lakierowania, albo z mieszania pojęć między poszczególnymi warstwami. Dobre praktyki branżowe, które można znaleźć np. w wytycznych AkzoNobel czy Axalta, jasno rozdzielają funkcje poszczególnych powłok. Lakier bezbarwny nie jest ani podstawową ochroną przed korozją, ani środkiem utwardzającym inne warstwy, ani promotorem przyczepności – jego główną rolą jest ochrona przed wpływem czynników mechanicznych i środowiskowych.