Kwalifikacja: MOT.03 - Diagnozowanie i naprawa powłok lakierniczych

Często można się spotkać z błędnym przekonaniem, że usuwanie zanieczyszczeń bitumicznych można wykonać przez mechaniczne działania, takie jak polerowanie czy nawet szpachlowanie. W rzeczywistości działania te są zupełnie nietrafione w tym przypadku i mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń powłoki lakierniczej. Polerowanie, które kojarzy się z przywracaniem połysku, nie jest przeznaczone do usuwania bitumów – przez pocieranie drobinek smoły można łatwo zrobić mikrorysy albo „wetrzeć” zabrudzenia głębiej w strukturę lakieru. Szpachlowanie natomiast jest procesem naprawczym blacharskim, stosowanym do wypełniania ubytków, a nie do usuwania powierzchownych zabrudzeń – zresztą użycie szpachli na zanieczyszczeniach jest nieprofesjonalne i niezgodne z podstawowymi zasadami technologii napraw lakierniczych. Kredowanie to z kolei zjawisko negatywne, polegające na matowieniu i utlenianiu lakieru, a nie metoda czyszczenia – czasem ktoś może pomylić to pojęcie, ale efektem kredowania jest właśnie pogorszenie wyglądu powłoki. Z mojego punktu widzenia wybór tych metod wynika najczęściej z nieznajomości podstaw chemii i technologii lakierniczej. Branżowe dobre praktyki jasno wskazują, że powierzchniowe zabrudzenia bitumiczne trzeba usuwać przez rozpuszczanie, a nie przez ścieranie, szlifowanie czy naprawy szpachlarskie. W efekcie, tylko zmywanie odpowiednimi środkami daje gwarancję zachowania jakości i trwałości lakieru, bez ryzyka powstawania uszkodzeń mechanicznych czy chemicznych.