Kwalifikacja: MEP.01 - Montaż i naprawa maszyn i urządzeń precyzyjnych

W praktyce warsztatowej bardzo często spotyka się pewne błędne przekonania dotyczące obróbki otworów pod nity z konkretnymi rodzajami łbów. Wybierając narzędzia takie jak frez walcowy czy pogłębiacz walcowy można łatwo się pomylić, bo narzędzia te służą głównie do pogłębiania otworów pod elementy z łbem walcowym, stożkowym czy śrubowym, ale nie soczewkowym. Wiertło i frez walcowy pozwolą wyciąć otwór z prostą, walcową powierzchnią dna, co w przypadku łba soczewkowego da efekt odstającego nitu i brak szczelności albo nawet możliwość uszkodzenia elementu podczas dociskania. Tak samo pogłębiacz walcowy – choć często używany przy śrubach i nitach z łbem walcowym – nie zapewni właściwego dopasowania pod kształt główki soczewkowej, bo ten wymaga nachylenia ścianek. Z kolei rozwiertak stożkowy to narzędzie raczej do precyzyjnego powiększania i wygładzania otworów stożkowych pod tuleje, a nie do kształtowania gniazda pod łeb nitu – łatwo o pomyłkę, bo podobnie wygląda, ale jego zastosowanie jest inne. Częstym błędem jest też utożsamianie pogłębiacza stożkowego z walcowym, bo oba są pogłębiaczami, ale różnią się kątem i efektem pracy. Według dobrych praktyk branżowych, otwór pod nit z łbem soczewkowym powinien być ukształtowany właśnie pogłębiaczem stożkowym, który gwarantuje właściwe oparcie i estetykę połączenia. Moim zdaniem wiele osób może dać się zwieść intuicji, że każdy pogłębiacz się nada, ale tu detale mają kluczowe znaczenie – a przecież w technice często liczą się milimetry i kąty. Warto wyrobić w sobie nawyk sprawdzania, do jakiego łba przeznaczony jest dany pogłębiacz, bo to drobna rzecz, a robi różnicę w jakości i trwałości połączenia.