Kwalifikacja: MEP.01 - Montaż i naprawa maszyn i urządzeń precyzyjnych

Często patrząc na parametry czujników optycznych, można się pomylić, myśląc, że im większa odległość montażu, tym lepiej i bezpieczniej dla urządzenia. W rzeczywistości jednak każdy czujnik ma dokładnie określoną przez producenta maksymalną strefę roboczą – w tym przypadku wynosi ona 0-100 mm. Wybierając inne wartości, takie jak 120 mm, 140 mm czy nawet 160 mm, można wpaść w pułapkę myślenia, że czujnik będzie działał poprawnie nawet wtedy, gdy oddalimy go mocno od obiektu. To niestety nie jest prawda, bo przekroczenie tej strefy oznacza, że sygnał odbity od przedmiotu będzie za słaby albo zostanie całkowicie utracony – w konsekwencji czujnik nie wykryje obiektu lub zacznie działać niestabilnie. Typowym błędem jest niezwracanie uwagi na te zalecenia i posługiwanie się intuicją, a nie konkretnymi danymi z instrukcji. W branży automatyki przyjęło się, że zawsze należy trzymać się wyznaczonej strefy roboczej, bo warunki pracy bywają zmienne: kurz, wilgoć, różne barwy lub faktury powierzchni. Przekroczenie tych wartości to nie tylko ryzyko braku detekcji, ale też możliwość uszkodzenia czujnika lub niepotrzebnych przestojów w produkcji. Niektórym wydaje się, że skoro czujnik wykrył obiekt w większej odległości podczas testów, to tak będzie zawsze – niestety, to złudne, bo warunki się zmieniają, a parametry testowe są bardzo precyzyjnie określone. Dlatego właśnie tak istotne jest, by kierować się dokumentacją i nie przekraczać podanej strefy roboczej, nawet jeśli intuicja podpowiada inaczej.