Kwalifikacja: MEP.01 - Montaż i naprawa maszyn i urządzeń precyzyjnych

W branży mechanicznej bardzo łatwo pomylić różne rodzaje wzorników, szczególnie że wiele z nich wygląda podobnie i posiada rozkładane płytki z oznaczeniami. Najczęściej błędne rozpoznania wynikają z utożsamiania wzornika do gwintów lub do szczelin z tym do promieni. Przykładowo, wzornik do gwintów jest przystosowany do sprawdzania profilu gwintu, jego skoku czy kształtu nitek – płytki mają ząbki i łamane profile, które nie nadają się do mierzenia łuków. Z kolei wzornik szczelinowy (grubościomierz) służy do oceny luzów i szczelin między powierzchniami płaskimi, na przykład przy ustawianiu zaworów lub sprawdzaniu szczeliny między blokiem a głowicą silnika. Taki wzornik ma płytki o różnej grubości, zawsze proste i dopasowane do pomiaru szerokości, a nie promienia. Często też można spotkać się z wzornikiem do kąta – on znowu służy do porównywania kątów, szczególnie przy obróbce narzędziowej, i nie ma żadnego zastosowania przy promieniach łuków. Moim zdaniem te pomyłki biorą się z tego, że w pośpiechu patrzy się na ogólny kształt narzędzia, a nie na detale ich budowy czy opis funkcji. Dobrym zwyczajem jest zawsze przed użyciem upewnić się, że dany wzornik odpowiada parametrowi, który chcemy sprawdzić – to oszczędza czas i nerwy, a przede wszystkim gwarantuje, że pomiar będzie miał jakikolwiek sens. Wzornik promieniowy wyraźnie różni się wycięciami dopasowanymi do łuków o konkretnych promieniach; bez takich wycięć nie da się rzetelnie ocenić, czy detal spełnia wymagania rysunku technicznego. W praktyce stosowanie nieodpowiedniego wzornika jest częstym błędem początkujących – ale da się tego uniknąć, jeśli zwróci się choć chwilę uwagi na opis i przeznaczenie narzędzi.