Kwalifikacja: MEP.01 - Montaż i naprawa maszyn i urządzeń precyzyjnych

Wielu osobom wydaje się, że do montażu łożysk walcowych wystarczy użyć prostych narzędzi, jak trzpień czy nawet jakiejś oprawki, ale w praktyce to nie jest najlepszy wybór. Stosowanie trzpienia bywa mylące, bo teoretycznie można za jego pomocą wcisnąć łożysko na wał, ale wtedy bardzo łatwo przenieść siłę przez elementy toczne, a to jest niedopuszczalne, jeśli zależy nam na trwałości i precyzji działania łożyska. Z kolei oprawka zabezpieczająca to raczej detal używany do utrzymania łożyska na miejscu już po montażu, a nie przy samym procesie osadzania. Pośredni pierścień montażowy pojawia się głównie przy specjalnych konstrukcjach, na przykład podczas montażu łożysk z dzielonym pierścieniem zewnętrznym lub przy bardziej złożonych układach, ale na standardowych stanowiskach raczej nikt tego nie używa do zwykłego wciskania łożyska na wał. Moim zdaniem najczęstszym błędem jest przekonanie, że można pominąć tuleję prowadzącą, a potem pojawiają się efekty w postaci stuków, nierównej pracy albo nawet zatarcia łożyska po krótkim czasie. Branżowe zalecenia i instrukcje producentów jednoznacznie wskazują, że siła montażowa musi być przenoszona wyłącznie przez ten pierścień, który jest wciskany z pasowaniem ciasnym, i tutaj właśnie tuleja prowadząca jest niezastąpiona. Dla pewności i powtarzalności montażu stosuje się tuleje, bo inne rozwiązania to po prostu ryzyko uszkodzenia bieżni lub elementów tocznych jeszcze przed pierwszym uruchomieniem maszyny. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli ktoś naprawdę dba o jakość, to zawsze wybierze tuleję, a nie żadne półśrodki. To podejście potwierdzają też standardy ISO dotyczące montażu łożysk walcowych.