Kwalifikacja: MEP.01 - Montaż i naprawa maszyn i urządzeń precyzyjnych

Na rysunku nie mamy do czynienia ani ze sprzęgłem tarczowym, ani pierścieniowym, ani jednokierunkowym, co często może wprowadzać w błąd, patrząc tylko na ogólny kształt elementów. Sprzęgło tarczowe występuje najczęściej w układach, gdzie wymagane jest rozłączanie napędu poprzez oddzielenie tarcz od siebie – to typowe dla sprzęgieł samochodowych czy maszynowych, gdzie liczy się szybka możliwość rozłączenia napędu. Konstrukcyjnie wygląda zupełnie inaczej niż to na rysunku, bo bazuje na zestawie płaskich tarcz, a nie kłach i wkładce elastycznej. Z kolei sprzęgło pierścieniowe opiera się o przekazywanie momentu obrotowego przez pierścień, jest bardziej zwarte i nie ma charakterystycznych zębów czy kłów – najczęściej stosuje się je w układach o ograniczonym miejscu. Sprzęgło jednokierunkowe natomiast umożliwia przekazywanie momentu tylko w jednym kierunku (coś jak wolnobieg w rowerze) i jego budowa to raczej zestaw rolek lub zapadek, które blokują się tylko przy ruchu w daną stronę, a przepuszczają obrót w drugą – tutaj na rysunku w ogóle nie ma żadnych takich mechanizmów. Główny błąd myślowy polega na utożsamianiu kształtu obudowy lub ogólnego wyglądu z konkretnym typem sprzęgła, podczas gdy w rzeczywistości to detale, jak obecność wkładki elastycznej i kształt zazębień, decydują o funkcji sprzęgła. W praktyce zawsze warto zwracać uwagę na szczegóły konstrukcyjne, bo to one świadczą o przeznaczeniu sprzęgła i jego możliwościach pracy w danym układzie napędowym.