Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
Kategorie: Roboty regulacyjne Umocnienia i zabezpieczenia Materiały i sprzęt
Do zabezpieczania skarp małych cieków oraz umocnienia konstrukcji budowli regulacyjnych stosuje się płotki
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa jest odpowiedź „płotki wiklinowe”, bo właśnie tego typu lekkie, a jednocześnie elastyczne konstrukcje z wikliny stosuje się do zabezpieczania skarp małych cieków oraz do umacniania elementów budowli regulacyjnych. W praktyce terenowej takie płotki wykonuje się z żywej lub martwej wikliny, wbijanej w grunt w formie słupków i przeplatanej poziomymi witkami. Tworzy to coś w rodzaju niskiego parkanu, który przejmuje energię wody, zatrzymuje rumowisko i stabilizuje warstwę gruntu na skarpie. Moim zdaniem dużą zaletą płotków wiklinowych jest to, że przy małych ciekach są tanie, łatwe do szybkiego wykonania i bardzo dobrze wpisują się w środowisko – to jest typowa metoda „miękkiej” inżynierii wodnej. W wielu wytycznych dotyczących robót regulacyjnych i umocnień biologiczno–technicznych podkreśla się, że na małych ciekach nie ma sensu od razu stosować ciężkich, sztywnych umocnień, tylko właśnie rozwiązania z wikliny, faszyny i darni. Tam, gdzie przepływy są niewielkie, a skarpy są stosunkowo niskie i podatne na erozję powierzchniową, płotki wiklinowe współpracują z roślinnością – zatrzymują glebę, a korzenie traw i krzewów z czasem przejmują funkcję nośną. Można je spotkać np. przy regulacji małych rowów melioracyjnych, potoków górskich o małej szerokości, przy wlotach do przepustów, a także jako umocnienie przejściowe przy naprawach drobnych uszkodzeń brzegów. W dobrych praktykach zaleca się też łączenie płotków wiklinowych z geowłókniną i obsiewem mieszanką traw, co dodatkowo zwiększa trwałość umocnienia i ogranicza konieczność ciężkiego sprzętu na wrażliwych terenach.