Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych

W tego typu pytaniu łatwo dać się złapać na myślenie w stylu: im mniejsza dopuszczalna odchyłka, tym lepiej, bo przecież dokładność to jakość. Albo odwrotnie: uznać, że w robotach ziemnych wszystko i tak jest „na oko” i można przyjąć bardzo duże tolerancje, bo grunt się ułoży. Oba podejścia są mylące. Zbyt mała tolerancja, na przykład ± 5%, brzmi może atrakcyjnie na papierze, ale w praktyce budowy jest bardzo trudna do utrzymania przy normalnej technologii wykonania skarp koparką, szczególnie na dłuższych odcinkach czy w zmiennych warunkach gruntowych. Prowadziłoby to do ciągłego poprawiania skarp, nadmiernego przerobu ziemi, a w efekcie do zwiększenia kosztów i wydłużenia czasu robót, bez realnego zysku dla bezpieczeństwa konstrukcji. Z drugiej strony zbyt duże tolerancje, rzędu ± 15% czy ± 20%, oznaczałyby, że skarpa może wyjść znacznie bardziej stroma lub znacznie łagodniejsza niż w projekcie. Jeśli będzie za stroma, to wzrastają naprężenia w gruncie, rośnie ryzyko lokalnych obrywek, osuwisk, wypłukiwania materiału przez wodę opadową lub przepływającą. W hydrotechnice taka skarpa mogłaby się szybciej rozmywać, a umocnienia, jak faszyna czy narzut kamienny, przestałyby dobrze pracować, bo geometria nie zgadza się z założeniami. Jeśli natomiast skarpa byłaby za łagodna, to choć teoretycznie bezpieczniejsza pod względem stateczności, generuje niepotrzebne zwiększenie szerokości pasa robót, zajęcie większego terenu i większe ilości urobku do wydobycia i wbudowania. Typowym błędem jest też ignorowanie faktu, że normy, specyfikacje techniczne i wytyczne projektowe są wynikiem doświadczeń z wielu budów, a nie przypadkowego wyboru liczb. Tolerancja ± 10% jest uznanym kompromisem między wymaganiami stateczności i trwałości skarp a realnymi możliwościami wykonawczymi i kontrolnymi na budowie. Dlatego odpowiedzi z mniejszą lub większą odchyłką nie są zgodne z przyjętymi standardami i prowadziłyby albo do nieuzasadnionego „przepiłowania” robót, albo do obniżenia jakości i bezpieczeństwa obiektu.