Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
Kategorie: Umocnienia i zabezpieczenia
Który sposób umocnienia skarpy przedstawiono na ilustracji?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Na ilustracji widać klasyczne darniowanie w kratę – pasy darni ułożone są skośnie, tworząc regularną siatkę rombów. To jest właśnie charakterystyczna cecha tej metody: skarpa nie jest pokryta trawą na całej powierzchni, tylko pasami darni układanymi na zakład, które przecinają się pod kątem i tworzą kratownicę. W polskich warunkach hydrotechnicznych taki sposób umocnienia skarp wałów przeciwpowodziowych, nasypów drogowych czy skarp cieków jest traktowany jako rozwiązanie zgodne z dobrą praktyką, bo łączy funkcję przeciwerozyjną z możliwością łatwej kontroli stanu skarpy. Moim zdaniem to jedno z bardziej „rozsądnych” umocnień biologicznych – nie jest tak kosztowne jak umocnienia kamienne, a przy prawidłowym wykonaniu dobrze współpracuje z gruntem rodzimeym. Technicznie patrząc, darniowanie w kratę polega na wycięciu z rolki darni pasów o określonej szerokości, zwykle 20–30 cm, i układaniu ich po linii spadku skarpy oraz w kierunku poprzecznym, tak aby powstała gęsta sieć. Pomiędzy pasami pozostawia się odsłoniętą glebę, która z czasem również się zadarnia i wypełnia kratę systemem korzeniowym. Dzięki temu woda opadowa i spływ powierzchniowy jest rozpraszany, zmniejsza się prędkość przepływu po skarpie, a ryzyko powstania bruzd erozyjnych jest zdecydowanie mniejsze. W wytycznych dotyczących utrzymania wałów przeciwpowodziowych (np. instrukcje IMGW i standardy zarządców wód) darniowanie w kratę jest zalecane na skarpach o większym nachyleniu, gdzie zwykłe darniowanie na płask mogłoby być mniej stabilne. W praktyce stosuje się je np. na zewnętrznych skarpach wałów, przy wylotach przepustów, na zakolach rzek, gdzie przepływ wody i spływ powierzchniowy są bardziej agresywne. Dobrze jest też pamiętać o odpowiednim przygotowaniu podłoża: profilowanie skarpy, zagęszczenie gruntu, ewentualnie podsypka z urodzajnej ziemi, a potem dopiero układanie darni. Bez tego nawet najlepsza „krata” nie zadziała tak, jak powinna.