Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo wszystkie podane zjawiska kojarzą się z wodą i z zagrożeniami, ale tylko erozja jest bezpośrednim i podstawowym powodem wykonywania umocnień brzegów rzek. Erozja to proces mechanicznego rozmywania gruntu przez przepływ wody, który prowadzi do podcinania skarp, cofania się linii brzegowej i utraty stateczności całego zbocza. Właśnie przed tym chcemy się bronić, stosując narzuty kamienne, faszynę, gabiony czy umocnienia biologiczne. Abrazja natomiast dotyczy głównie wybrzeży morskich i dużych zbiorników – to niszczenie brzegu przez fale, szczególnie przy wysokim stanie morza i silnym wietrze. W hydrotechnice śródlądowej używa się tego pojęcia dużo rzadziej, a typowe umocnienia rzeczne projektuje się nie z powodu falowania, tylko z powodu nurtu i koncentracji przepływu. Dlatego przenoszenie pojęć z hydrotechniki morskiej na rzeki bywa mylące. Pochód lodu to z kolei zjawisko przemieszczania się kry lodowej w korycie rzeki. Oczywiście lód może uszkadzać umocnienia, podpory mostów czy inne budowle, ale same umocnienia brzegów nie projektuje się „tylko” z powodu lodu, lecz przede wszystkim po to, aby zabezpieczyć brzegi przed rozmyciem. Przy projektowaniu bierze się pod uwagę oddziaływanie lodu jako obciążenie dodatkowe, a nie jako główny powód istnienia umocnienia. Podobnie jest z powodzią opadową: wysoki stan wody i duże przepływy powodują silniejszą erozję, ale kluczowy mechanizm niszczenia brzegu to wciąż erozja hydrauliczna, nie sam fakt, że powódź jest opadowa. Typowy błąd myślowy polega tu na utożsamieniu przyczyny zjawiska (opad, lód, fale) ze sposobem oddziaływania na grunt. W dobrych praktykach regulacji cieków zawsze analizuje się proces rozmywania gruntu i kształtowania koryta, a dopiero potem dobiera się umocnienia, które mają tę erozję ograniczyć do bezpiecznego poziomu.