Kwalifikacja: TWO.01 - Wykonywanie robót regulacyjnych i hydrotechnicznych

Klucz do tego zadania leży w poprawnym zrozumieniu pojęcia dopuszczalnej odchyłki wymiarowej. W tabeli podano, że dla narzutu kamiennego o projektowej grubości 30 cm dopuszczalna odchyłka grubości wynosi ±5 cm, a dopuszczalna nierówność powierzchni również ±5 cm. To oznacza, że wszystkie wyniki pomiarów musimy porównać z tym zakresem tolerancji, a nie tylko z wartością projektową 30 cm. Typowym błędem jest patrzenie wyłącznie na samą liczbę i uznawanie, że np. 28 cm albo 29 cm to już za mało, bo „nie ma 30”. Tymczasem w robotach hydrotechnicznych przyjmuje się rozsądne tolerancje, bo narzut z kamienia to materiał niejednorodny, układany ręcznie lub mechanicznie, i nie da się go ułożyć jak płytek w łazience. Jeśli ktoś wybrał przekrój I, to najpewniej uznał, że 29 cm to za mało w stosunku do projektowych 30 cm, ale 29 cm mieści się w dopuszczalnym przedziale 25–35 cm. Nierówność 5 cm też dokładnie trafia w granicę tolerancji. Taki przekrój jest więc formalnie poprawnie wykonany. Podobna sytuacja jest w przekroju II: grubość 32 cm, nierówność 4 cm – obie wartości w środku dopuszczalnego zakresu, nic do poprawy. W przekroju III mamy 28 cm grubości i 5 cm nierówności – nadal wszystko w normie. Często uczniowie myślą, że skoro jest „aż 2 cm mniej”, to już trzeba poprawiać, ale właśnie po to są te ±5 cm, żeby takich drobnych różnic nie traktować jako wady. Drugi typowy błąd polega na tym, że ktoś patrzy tylko na grubość, a pomija nierówność powierzchni, albo odwrotnie. W praktyce przy odbiorze narzutu zawsze ocenia się oba parametry, bo za duża nierówność może powodować problemy hydrauliczne, a za duża grubość lub za cienka warstwa wpływa na stateczność i ekonomię obiektu. W przekroju IV obie wartości wychodzą poza dopuszczalne granice: grubość 36 cm przekracza górną tolerancję 35 cm, a nierówność 6 cm przekracza dopuszczalne 5 cm. To jest właśnie przekrój, który wymaga poprawek – należy miejscowo rozebrać nadmiar kamienia, wyrównać powierzchnię i ponownie ułożyć narzut zgodnie z dokumentacją i specyfikacją techniczną. Z mojego doświadczenia wynika, że na budowie bardzo łatwo „przestrzelić” z grubością w pojedynczych miejscach, szczególnie przy pracy koparką na skarpie. Dlatego tak ważne jest systematyczne sprawdzanie grubości warstwy w kilku przekrojach i świadome porównywanie wyników z podanymi odchyłkami, a nie z samą wartością projektową. Dzięki temu unikamy niepotrzebnych poprawek tam, gdzie wszystko jest w normie, i skupiamy się tylko na rzeczywistych przekroczeniach, czyli w tym zadaniu na przekroju IV.