Bardzo dobrze, dokładnie tak się to powinno liczyć. Klucz tkwi w prawidłowym odczytaniu danych z tablicy KNR i umiejętnym zastosowaniu przelicznika na powierzchnię 50 m². Najważniejsze było zauważenie, że dla papy asfaltowej na osnowie z welonu szklanego, która jest wersją alternatywną, należy użyć nakładów oraz cen z ostatniego wiersza tabeli. Cały koszt liczy się proporcjonalnie, bo wartości podane są na 100 m². Czyli dla 50 m² wszystkie ilości materiałów i ceny trzeba podzielić na pół. Po kolei: roztwór asfaltowy – 55 kg × 0,5 = 27,5 kg × 8 zł = 220 zł; lepik asfaltowy – 520 kg × 0,5 = 260 kg × 4 zł = 1040 zł; papa asfaltowa na osnowie z welonu szklanego – 115 m² × 0,5 = 57,5 m² × 5 zł = 287,5 zł. Razem daje to 220 + 1040 + 287,5 = 1547,5 zł, ale pamiętaj, że zgodnie z KNR liczba warstw papy dla tego rozwiązania w tej wersji alternatywnej oznacza zużycie na 3 warstwy, stąd te wartości. Moim zdaniem to świetny przykład pokazujący, jak istotna jest dokładność przy korzystaniu z KNR-ów i cenników – nie tylko w szkole, ale i w prawdziwej pracy kosztorysanta budowlanego. Bardzo często spotyka się sytuacje, że ktoś źle przyjmie powierzchnię albo pomyli wersję materiału i wychodzą zupełnie inne kwoty. W praktyce taka umiejętność pozwala unikać poważnych błędów kosztorysowych, co zresztą doceni każdy inwestor i wykonawca. Warto też pamiętać, że KNR-y i cenniki mają różne wersje materiałów, więc zawsze trzeba sprawdzać, czy nie ma jakiejś wersji alternatywnej, która ma inne zużycie i cenę jednostkową. To niby szczegół, a potrafi zmienić kosztorys o kilkaset złotych nawet na niewielkiej robocie.
W prowadzeniu kosztorysów budowlanych bardzo wiele zależy od precyzyjnego rozumienia danych z KNR-u oraz od poprawnego przeliczania nakładów materiałowych na właściwą powierzchnię. Nietrudno pomylić się, zwłaszcza gdy w tabeli znajduje się kilka podobnych pozycji papy asfaltowej. Najczęstszym błędem jest nieuwzględnienie, że pytanie dotyczyło konkretnego materiału – papy asfaltowej na osnowie z welonu szklanego w wariancie alternatywnym – a nie, na przykład, wersji na tekturze czy na tkaninie przemysłowej. Jeśli ktoś policzył koszt według papy na tekturze (po 3 zł/m²) lub na tkaninie przemysłowej, to uzyskane koszty są niższe albo wyższe niż rzeczywiste. Kolejny częsty problem – niektórzy nie zauważają, że nakłady materiałów podane są na 100 m², a w zadaniu izolacja dotyczy połowy tej powierzchni, więc wszystkie ilości trzeba podzielić przez dwa. Zdarza się też, że ktoś próbuje dodać ilości pap z różnych wierszy tabeli, licząc je jako sumę, co oczywiście nie ma sensu, bo każda wersja papy jest alternatywna, nie sumują się. Wreszcie niektóre błędne odpowiedzi powstają, gdy ktoś przemnaża ilości przez niewłaściwe ceny jednostkowe – np. cena papy z innego rzędu lub lepiku z nie tego wariantu, co potrzeba. W praktyce prowadzi to do znacznych rozbieżności. Niekiedy ktoś zaokrągla ilości w nieprawidłowy sposób lub zapomina o połowie powierzchni i liczy materiały na 100 m² zamiast na 50 m², co dwukrotnie zawyża końcowy koszt. Moim zdaniem istotne jest, żeby zawsze dokładnie sprawdzać, która linia w KNR dotyczy naszej technologii wykonania i nie mieszać różnych wariantów materiałowych. Takie błędy zdarzają się na budowie bardzo często i mogą prowadzić do poważnych problemów w rozliczeniach między inwestorem a wykonawcą. Dlatego, zanim cokolwiek wpiszemy do kosztorysu, warto jeszcze raz spojrzeć na tabelę i upewnić się, że wszystkie wartości zostały właściwie przeliczone i zastosowane. To taka praktyczna wskazówka, która może zaoszczędzić sporo nerwów i pieniędzy.