Kwalifikacja: BUD.06 - Wykonywanie izolacji budowlanych

W codziennym życiu w budynkach mieszkalnych wiele osób mylnie zakłada, że najbardziej uciążliwy hałas to ten, który jest długotrwały, na przykład odkurzacz albo telewizor grający przez kilka godzin. Tymczasem praktyka i badania wyraźnie pokazują, że krótkotrwałe, ale bardzo głośne dźwięki, takie jak trzaskające drzwi windy, są znacznie bardziej dokuczliwe. Pracujący odkurzacz wytwarza hałas na poziomie około 70 dBA, co faktycznie potrafi przeszkadzać, jednak nie osiąga on natężenia, które mogłoby być szkodliwe dla zdrowia przy krótkiej ekspozycji. Telewizor, nawet ustawiony na głośno, rzadko przekracza 70 dBA, a do tego jest dźwiękiem ciągłym, do którego łatwiej się przyzwyczaić. Woda nalewana do wanny generuje jeszcze niższy poziom hałasu, 74 dBA, i raczej nie jest postrzegana jako szczególnie inwazyjna – zwłaszcza że to dźwięk, do którego ludzie ogólnie mają pozytywny stosunek, bo kojarzy się z relaksem. Typowym błędem jest też myślenie, że każdy hałas o podobnym poziomie dB jest tak samo uciążliwy, a przecież charakterystyka źródła, czas trwania i nagłość odgrywają ogromną rolę. Dźwięki impulsowe, takie jak trzask drzwi windy (aż 110 dBA!), są najbardziej problematyczne, bo pojawiają się nagle i mogą powodować nawet uszkodzenia słuchu przy dłuższej ekspozycji lub powtarzalności. Właśnie dlatego normy budowlane i akustyczne kładą nacisk na minimalizację takich dźwięków, szczególnie w budynkach wielorodzinnych. Moim zdaniem, problem z oceną uciążliwości hałasu często wynika z braku świadomości, jak różne typy dźwięków wpływają na zdrowie i komfort psychiczny mieszkańców.