Kwalifikacja: BUD.06 - Wykonywanie izolacji budowlanych

Patrząc na temat zabezpieczenia stali w środowisku agresywnym chemicznie, niestety wiele osób wybiera materiały, które na pierwszy rzut oka wydają się uniwersalne, ale nie spełniają wymagań technicznych przy takich obciążeniach. Farby lateksowe mają dosyć szerokie zastosowanie, ale raczej w wnętrzach, na ściany czy sufity, gdzie nie występuje ani duże zawilgocenie, ani tym bardziej agresja chemiczna. Ich powłoka nie zapewnia szczelnej bariery dla związków chemicznych, a stal nie byłaby w ogóle chroniona przed korozją. Emalie olejno-ftalowe przez lata były stosowane w ochronie antykorozyjnej, głównie ze względu na łatwość aplikacji i odporność na warunki atmosferyczne, ale przy kontakcie z chemikaliami, szczególnie kwasami czy solami, szybko tracą swoje właściwości ochronne. Poza tym szybko się łuszczą i nie chronią dobrze w środowiskach przemysłowych. Farby akrylowo-silikonowe mają trochę lepszą odporność na warunki atmosferyczne i promieniowanie UV, czasem stosuje się je na zewnątrz budynków, ale ich odporność na agresywne środowiska chemiczne jest ograniczona. Typowe błędy myślowe to sugerowanie się nazwą lub popularnością danego produktu, zamiast jego właściwościami chemicznymi i fizycznymi. W praktyce, w przemyśle zawsze najważniejsze jest dobranie powłoki zgodnie z charakterystyką środowiska i zgodnie z normami, jak wspomniana PN-EN ISO 12944. Tylko specjalistyczne emalie chlorokauczukowe stworzą powłokę, która wytrzyma długotrwałe oddziaływanie agresywnych substancji, a inne wymienione rozwiązania sprawdzą się raczej w łagodniejszych warunkach, albo w ogóle nie nadają się do ochrony stali w takim środowisku. Warto o tym pamiętać, żeby uniknąć kosztownych awarii i napraw.