Podana odpowiedź 15 m² jest jak najbardziej prawidłowa i wynika bezpośrednio z prawidłowego zastosowania wzoru na powierzchnię boczną prostopadłościanu (tu: kanału wentylacyjnego o przekroju prostokątnym). Najczęściej w praktyce, przy izolacjach antykorozyjnych, należy policzyć powierzchnię wszystkich ścian bocznych, które będą miały kontakt z powietrzem bądź czynnikami agresywnymi. W tym wypadku mamy prostokątny przekrój kanału o wymiarach 1 m x 0,5 m, długości 5 m. Obwód przekroju wynosi więc 2*(1+0,5)=3 m. Pomnożenie tego przez długość odcinka (5 m) daje nam 15 m², co jest wartością standardowo przyjmowaną przy takich wyliczeniach według norm branżowych (np. PN-B-02421:2001). To super ważne, bo od powierzchni zależy ilość materiału do zabezpieczenia antykorozyjnego, a przecież w praktyce każdy błąd kosztuje – zarówno czas, jak i pieniądze. Moim zdaniem warto pamiętać o tym sposobie liczenia, bo podobne zadania pojawiają się bardzo często na budowie i w projektach wykonawczych. Dobrą praktyką jest zawsze przeliczyć obwód razy długość – to się sprawdza zarówno przy kanałach, jak i rurach. Oczywiście nie wolno zapominać, że czasem trzeba uwzględnić też powierzchnie końcowe, ale w większości przypadków obliczamy tylko powierzchnię boczną, tak jak tutaj. Dobrze jest też znać katalogi izolacji i normy, bo często w rzeczywistości stosuje się różne zakłady i naddatki – ale w zadaniach egzaminacyjnych liczymy podstawowo, jak tutaj.
Często spotykanym błędem przy obliczaniu powierzchni izolowanej kanału wentylacyjnego jest zbyt powierzchowne podejście do problemu i nieuwzględnianie wszystkich boków przekroju. Zdarza się, że ktoś bierze pod uwagę tylko dwie ściany prostokąta, czyli na przykład szerokość i wysokość, mnoży przez długość i wychodzi na przykład na 5 m² czy 10 m² – ale to niestety nie obejmuje całego obwodu kanału, tylko wybrane jego ściany, co jest niezgodne z rzeczywistym zakresem prac izolacyjnych. Praktyka pokazuje, że powierzchnia do zabezpieczenia antykorozyjnego to suma powierzchni wszystkich ścian bocznych, które mają kontakt z otoczeniem – obwód prostokąta razy długość odcinka. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli się przez pośpiech lub nieprecyzyjne czytanie rysunku – pomija dwie ściany, bierze tylko górę i dół lub boki. Tymczasem zgodnie z wymaganiami norm (np. PN-B-02421:2001) oraz katalogami izolacji, zawsze należy brać pod uwagę cały obwód przekroju (czyli 2 x szerokość + 2 x wysokość) i dopiero to mnożyć przez długość kanału. Stąd wynik 15 m² jest logiczny i zgodny z branżową praktyką. Odpowiedzi typu 5 m² czy 10 m² wynikają z połowicznego liczenia, a 20 m² wskazuje z kolei na przeszacowanie, być może przez nieznajomość wymiarów lub doliczenie powierzchni, które nie podlegają izolacji (np. powierzchni czołowych, których tu nie liczymy). Kluczem jest dokładne czytanie dokumentacji i stosowanie sprawdzonych metod – to pozwala uniknąć błędów w realnych projektach.