Kwalifikacja: BUD.06 - Wykonywanie izolacji budowlanych

Wiele osób błędnie zakłada, że brak izolacji poziomej fundamentów, podciąganie kapilarne wilgoci z gruntu czy kondensacja pary wodnej w przegrodach to sprawy drugorzędne, a największą rolę odgrywa samo ocieplenie ścian. Tymczasem w praktyce budowlanej najczęstsze przyczyny zawilgocenia budynków wynikają właśnie z tych trzech pierwszych kwestii. Brak izolacji poziomej sprawia, że wilgoć z gruntu wędruje do góry przez mury metodą kapilarną – klasyczny przykład zawilgocenia piwnic czy parterów w starszym budownictwie. Podciąganie kapilarne jest bardzo poważnym problemem – woda potrafi dosłownie „wspinać się” po strukturze murów nawet na wysokość kilkudziesięciu centymetrów, co prowadzi nie tylko do zawilgoceń, ale też przyspiesza destrukcję materiałów. Kondensacja pary wodnej w przegrodach to z kolei efekt złej wentylacji lub źle dobranych warstw przegrody – para wodna skrapla się na zimnych powierzchniach i powoduje zawilgocenie od środka. To zjawisko jest szczególnie groźne przy niedocieplonych lub źle docieplonych ścianach, ale nie samo ocieplenie (czy jego brak) jest tu przyczyną, tylko niewłaściwy dobór lub układ warstw oraz brak kontroli nad wilgocią powietrza. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie docieplenia z ochroną przed wilgocią – a to dwie różne sprawy. W świetle norm budowlanych, takich jak PN-EN 1996 czy zaleceń ITB, najważniejsze jest zapewnienie szczelnej hydroizolacji i cyrkulacji powietrza. Brak ocieplenia ścian wewnętrznych co najwyżej powoduje straty ciepła i obniżenie komfortu, ale sam w sobie nie prowadzi do zawilgocenia przegród. Prawidłowe rozumienie tych mechanizmów pozwala unikać kosztownych błędów podczas projektowania i modernizacji budynków.