Kwalifikacja: BUD.06 - Wykonywanie izolacji budowlanych

W kontekście zabezpieczeń ogniochronnych konstrukcji stalowych często pojawiają się różne propozycje, jednak nie wszystkie sprawdzają się w praktyce lub nie są zgodne z obowiązującymi standardami technicznymi. Farby pęczniejące, choć bardzo popularne, tworzą relatywnie cienką warstwę ochronną, która w kontakcie z wysoką temperaturą zaczyna pęcznieć i tworzyć izolacyjną pianę. Jednak efekt wizualny oraz struktura powierzchni po ich zastosowaniu znacząco różni się od tej widocznej na zdjęciu – farby tworzą raczej gładką, równą powłokę i nie mają tak grubej, nierównej faktury. Podobnie wygląda sprawa z płytami z wełny mineralnej. Owszem, stosuje się je do zabezpieczeń ogniochronnych ścian czy sufitów, a czasem również belek, ale zawsze są to prefabrykowane elementy mocowane mechanicznie lub klejone do konstrukcji. Na zdjęciu widać brak wyraźnych łączeń, narożników czy mocowań typowych dla płyt, za to grubość i faktura jednoznacznie sugerują natrysk. Z kolei niepalne płyty gipsowe zwykle stosowane są do obudowy konstrukcji stalowych, ale efekt końcowy jest całkiem inny – powierzchnie są równe, płaskie, a miejsca połączeń wykończone szpachlą. Częsty błąd to utożsamianie wizualnie każdego białego zabezpieczenia z płytą gipsową lub wełną, bo oba te materiały są powszechnie znane i łatwo dostępne. Tymczasem zabezpieczenia natryskowe są dużo bardziej wszechstronne, idealnie przylegają do nieregularnych powierzchni i pozwalają szybko osiągnąć wymaganą grubość izolacji, co jest zgodne z normami takimi jak PN-EN 13381-3. Często decydujący jest też czas wykonania i możliwość aplikacji na całą konstrukcję bez konieczności stosowania dodatkowych elementów montażowych – natrysk tutaj wygrywa praktycznie zawsze. Warto zawsze oceniać nie tylko materiał, ale też technologię wykonania zabezpieczenia.