Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

Wybierając sposób mocowania zamków dźwigniowych, łatwo popełnić błąd, sugerując się doświadczeniem z innymi typami połączeń. Wkręty, choć wygodne i szybkie w montażu, nie zapewniają tego samego poziomu pewności i trwałości co nity – szczególnie tam, gdzie liczy się odporność na wibracje oraz siły poprzeczne. W skrzyniach, konstrukcjach metalowych czy dużych drzwiach, stosowanie wkrętów prowadzi często do ich stopniowego luzowania się pod wpływem eksploatacji. Podobnie jest z śrubami, które choć mocne i pozwalają na rozłączalne połączenie, nie gwarantują pełnej ochrony przed samoczynnym poluzowaniem, chyba że zastosuje się dodatkowe zabezpieczenia, jak podkładki sprężynujące czy kleje do gwintów. Z mojego punktu widzenia, śruby mają rację bytu raczej w instalacjach wymagających demontażu i regulacji, a nie w trwałych połączeniach typowych dla zamków dźwigniowych. Z kolei kołki są przystosowane głównie do ustalania pozycji elementów względem siebie, ale nie przenoszą dużych obciążeń ani nie zapewniają odpowiedniej sztywności montażu – są raczej wsparciem w montażu pomocniczym. Bardzo często mylone są z nitami ze względu na podobny wygląd, ale mają zupełnie inną funkcję i ograniczone zastosowanie. Typowym błędem jest także przekonanie, że każda metoda mocowania będzie równie skuteczna w każdych warunkach – tymczasem tylko nity, zgodnie z normą PN-B-20105:2014-09, zapewniają właściwe parametry trwałości i bezpieczeństwa przy tego typu zamkach. Warto zwracać uwagę na szczegółowe wytyczne norm oraz charakter eksploatacji elementów, aby uniknąć późniejszych problemów technicznych oraz zwiększonych kosztów serwisu czy napraw.