Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

W praktyce inżynierskiej często zdarza się, że wymagania dotyczące materiałów płaszcza ochronnego są mylone z tymi, które dotyczą samej izolacji termicznej czy elementów konstrukcyjnych. Przede wszystkim warto pamiętać, że podstawową funkcją płaszcza ochronnego jest zabezpieczenie izolacji przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz czynnikami zewnętrznymi, takimi jak wilgoć, środki chemiczne czy promieniowanie UV. Dlatego odporność na działanie wody oraz otoczenia to podstawa – ignorowanie tego prowadzi do szybkiego pogorszenia jakości izolacji i finalnie do kosztownych napraw. Wytrzymałość na obciążenia statyczne i dynamiczne to kolejna sprawa, na którą zawsze zwracają uwagę wykonawcy podczas montażu i transportu, bo przecież płaszcz narażony jest na uderzenia, zarysowania czy nacisk. Jeżeli chodzi o wymaganie, by materiały były obojętne chemicznie w stosunku do izolacji, to też nie jest przypadkowe – niektóre tworzywa czy metale mogą wchodzić w reakcje z materiałami izolacyjnymi, prowadząc do degradacji lub korozji, co widać chociażby w instalacjach przemysłowych. Typowy błąd to założenie, że płaszcz musi być odporny na temperaturę eksploatacyjną, czyli taką, jaka panuje na powierzchni izolowanego elementu. W rzeczywistości płaszcz ochronny jest najczęściej odsunięty od źródła ciepła przez samą izolację i dzięki temu nie podlega aż tak wysokim temperaturom – jego zadania są inne. Moim zdaniem, jeśli ktoś pomyli te funkcje, może niepotrzebnie inwestować w drogie materiały czy nieumiejętnie zaprojektować całą izolację. W branżowych normach, jak PN-EN 13469, jasno rozróżnia się wymagania dla izolacji i dla płaszczy ochronnych, właśnie z tych powodów. W skrócie: płaszcz chroni przed środowiskiem, a nie przed temperaturą eksploatacyjną, więc konieczność odporności na tę temperaturę nie jest tu krytyczna.