Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

Patrząc na dobór materiałów do płaszczy ochronnych dla sieci ciepłowniczych, warto zdać sobie sprawę, jakie wymagania stawia się takim konstrukcjom. Kluczowe aspekty to wytrzymałość mechaniczna, odporność na korozję, szczelność i trwałość w długim okresie eksploatacji. Stal nierdzewna bez wątpienia jest jednym z najlepszych materiałów do tego zastosowania – jest odporna na korozję, wytrzymała i długo zachowuje swoje właściwości nawet w trudnych warunkach atmosferycznych czy podziemnych. Podobnie stal ocynkowana – choć ta druga ma pewne ograniczenia, na przykład może w jakimś stopniu ulegać korozji w agresywnym środowisku lub przy uszkodzeniu powłoki cynkowej, to jednak w praktyce i tak jest powszechnie używana w wielu instalacjach. Tworzywa sztuczne też często się wykorzystuje, szczególnie polietylen czy polipropylen, bo są odporne na działanie wody i większości chemikaliów, nie korodują i są dość łatwe w obróbce. Takie materiały są praktyczne przy prefabrykowanych izolacjach rur preizolowanych. Dużym błędem jest jednak przekonanie, że tworzywa drewnopochodne mogą konkurować z pozostałymi – to materiał, który nie radzi sobie ani z wilgotnością, ani z obciążeniami mechanicznymi, ani z biodegradacją. Typowe nieporozumienie polega na tym, że skoro drewno samo w sobie czasem stosuje się do różnych konstrukcji, to jego pochodne można użyć wszędzie – niestety, w sieciach ciepłowniczych to nie przejdzie. Praktyka pokazuje, że wszelkie płyty OSB, MDF czy inne podobne, pod wpływem wody i zmian temperatury bardzo szybko się niszczą i po prostu nie są w stanie zapewnić ochrony przez wymagany czas. W oparciu o branżowe normy i zalecenia, stosowanie materiałów drewnopochodnych jako płaszczy ochronnych jest wykluczone, bo generuje ryzyko awarii i przedwczesnej utraty szczelności całego systemu.