Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

Często można się pomylić przy rozpoznawaniu schematów różnych procesów obróbki blachy, bo rysunki bywają podobne, ale mają zupełnie inne zastosowanie. Schematy 2 i 3 przedstawiają procesy gięcia blachy – tam, zamiast prostowania, materiał jest celowo kształtowany w określony sposób, najczęściej za pomocą matrycy i stempla w prasie krawędziowej (to tzw. gięcie krawędziowe i zginanie z naddatkiem na gięcie). Typowym błędem jest uznanie, że takie operacje mogą również prostować materiał, ale w praktyce gięcie prowadzi do powstania trwałych odkształceń i naprężeń, których nie chcemy w prostowaniu. Schemat 4 natomiast pokazuje zwijanie blachy – klasyczna operacja przy produkcji rur czy pierścieni, gdzie blacha przechodzi wokół walca, uzyskując kształt zbliżony do łuku lub nawet zamkniętego pierścienia. Przy zwijaniu nie jesteśmy w stanie wyeliminować falistości czy drobnych deformacji powierzchni, bo cały proces skupia się na osiągnięciu pożądanego promienia gięcia. W praktyce, mylenie prostowania z gięciem czy zwijaniem wynika często z uproszczonego spojrzenia na obróbkę plastyczną – a przecież w normach (np. PN-EN 10131 czy ISO 7452) bardzo wyraźnie oddziela się procesy kształtowania od tych korekcyjnych, jak właśnie prostowanie. Przemysł stawia na ściśle określone metody, bo tylko wtedy możemy zagwarantować wysoką jakość i powtarzalność wyników. Prostowanie na walcach, jak pokazuje schemat 1, to podstawa, jeśli zależy nam na uzyskaniu idealnie płaskich arkuszy, gotowych do dalszej obróbki czy montażu. Pominięcie tego etapu lub zastąpienie go innym procesem może prowadzić do poważnych problemów na dalszych etapach produkcji – od trudności montażowych, przez nierówne odkształcenia, aż po reklamacje klientów.