Właściwie wskazana wartość grubości średniej powłoki cynku dla stali o grubości mniejszej niż 1,5 mm to 45 μm. Wynika to bezpośrednio z danych tabelarycznych – dla tej kategorii grubości materiału norma przewiduje właśnie taki minimalny poziom ochrony. Czemu to takie ważne? W praktyce, im cieńszy element stalowy, tym większe ryzyko korozji po uszkodzeniu powłoki, więc zachowanie tej minimalnej średniej grubości cynku jest kluczowe dla trwałości konstrukcji. Wiele osób myli te wartości, bo czasem sugeruje się grubością miejscową (czyli minimum miejscowe 35 μm), ale tak naprawdę to średnia powłoka decyduje o ogólnym zabezpieczeniu przed czynnikami zewnętrznymi. Moim zdaniem, zwracanie uwagi na takie szczegóły to podstawa pracy każdego technika, bo w wielu branżach – np. w budownictwie, konstrukcjach stalowych czy produkcji ogrodzeń – te normy są wymagane podczas odbiorów technicznych. Takie wartości znajdziesz np. w normach PN-EN ISO 1461, które dokładnie określają, ile mikrometrów cynku powinno trafić na stal, zależnie od jej grubości. Przestrzeganie tych wymagań to nie tylko formalność, ale realny wpływ na żywotność całej konstrukcji – rdzewiejące cienkie profile to chyba najgorszy scenariusz dla inwestora. Warto też pamiętać, że zbyt mała grubość powłoki prowadzi do reklamacji i niepotrzebnych kosztów – lepiej więc dobrze dobrać parametry już na etapie projektowania.
Odpowiedzi odbiegające od prawidłowej pokazują, że łatwo o pomyłkę przy odczycie danych z tabeli technicznej, zwłaszcza gdy pojawiają się różne wartości minimalne i średnie. Najczęstszym błędem jest mylenie grubości miejscowej powłoki z grubością średnią – to dwie różne rzeczy. Grubość miejscowa (tu: 35 μm) oznacza najcieńszy fragment powłoki dozwolony przez normę w pojedynczym miejscu, natomiast średnia grubość (w tym przypadku 45 μm) to wartość, jaką musi osiągać powłoka, gdy wykonamy kilka pomiarów na całej powierzchni. W praktyce to ta druga wartość decyduje o realnej ochronie antykorozyjnej. Wybierając odpowiedzi takie jak 35 μm czy 55 μm, można było pomylić się o kategorię grubości stali: 55 μm dotyczy już stali o grubości ponad 1,5 mm, ale poniżej 3 mm. Natomiast odpowiedź 70 μm to parametr jeszcze wyższy, przewidziany dla znacznie grubszych profili (powyżej 3 mm), gdzie oczekuje się solidniejszej ochrony. Takie przeoczenia często są skutkiem pobieżnego patrzenia na tabelę lub skupienia się tylko na jednej kolumnie bez rozumienia, czego dokładnie dotyczy pytanie. W branży stalowej i podczas odbiorów konstrukcji nieprecyzyjne określenie tych parametrów prowadzi do problemów z trwałością lub – co gorsza – reklamacji i poprawek. Praca z normami, takimi jak PN-EN ISO 1461, wymaga czytania tabel z pełnym zrozumieniem, bo każda kategoria grubości materiału ma swoje konkretne wymagania, a różnice nawet kilku mikrometrów mogą mieć praktyczne znaczenie dla wytrzymałości całego produktu. Warto wyrobić sobie nawyk weryfikacji, czy pytanie dotyczy wartości miejscowej czy średniej – to jest bardzo częsty haczyk w zadaniach branżowych i na egzaminach technicznych.