Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

Wybór śrub, kołków czy blachowkrętów do łączenia blach płaszcza ochronnego to dość częsty błąd, zwłaszcza u początkujących monterów. Każde z tych rozwiązań ma swoje miejsce w technice, ale nie w tym konkretnym przypadku. Śruby są oczywiście bardzo uniwersalne i pozwalają na rozłączanie połączeń, ale w przypadku cienkich blach płaszcza ochronnego stanowią dość problematyczne rozwiązanie. Ich stosowanie wymagałoby wykonania gwintów, co jest niepraktyczne, szczególnie w instalacjach przemysłowych, gdzie liczy się szybkość i ekonomiczność wykonania. Kołki, choć bywają wykorzystywane w szybkich, tymczasowych połączeniach, nie zapewniają wymaganej sztywności i szczelności, a w dodatku mogą się łatwo wysunąć. Ich użycie jest raczej zarezerwowane do mocowań lekkich osłon lub wstępnego montażu. Blachowkręty z kolei są popularne przy montażu lekkich konstrukcji z cienkiej blachy, ale nie zapewniają takiej trwałości jak nity, zwłaszcza w przypadku dłuższej eksploatacji czy oddziaływania warunków zewnętrznych. Z mojego doświadczenia wynika, że blachowkręty potrafią się wykręcać pod wpływem drgań, a same blachy mogą się wokół nich deformować. Często spotykam się z przekonaniem, że każde połączenie blachy z blachą można wykonać blachowkrętem, jednak przy osłonach technicznych i płaszczach ochronnych branżowe standardy wyraźnie wskazują na przewagę nitowania – zarówno pod kątem wytrzymałościowym, jak i technologicznym. Warto o tym pamiętać, aby unikać problemów eksploatacyjnych i niepotrzebnych poprawek.