Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

Wybór blachy falistej, trapezowej czy panwiowej do wykonania płaszcza ochronnego izolacji zbiornika to częsty błąd wynikający z przeniesienia rozwiązań stosowanych w innych gałęziach budownictwa na przemysł chemiczny czy energetyczny. Blacha falista i trapezowa są rzeczywiście często wykorzystywane w pokryciach dachowych lub elewacjach hal, gdzie ich profilowanie pozwala lepiej odprowadzać wodę opadową i zwiększa sztywność na dużych powierzchniach. Jednak przy zbiornikach cylindrycznych ich stosowanie mija się z celem – trudniej je dopasować do zakrzywionych powierzchni, a dodatkowo pojawiają się problemy z uszczelnianiem krawędzi oraz większe ryzyko powstawania szczelin i przecieków, co zagraża izolacji termicznej. Blacha panwiowa to rozwiązanie kojarzone raczej z pokryciami dachów w architekturze tradycyjnej – jej montaż na powierzchniach pionowych czy zakrzywionych jest niepraktyczny i niespotykany w przemyśle. Najczęstszym błędem jest tu założenie, że sztywność i profilowanie tych materiałów da lepszą ochronę mechaniczną, tymczasem w praktyce to właśnie gładka blacha najlepiej zabezpiecza izolację – minimalizuje liczbę połączeń i miejsc, gdzie może się dostać wilgoć. W branżowych standardach i normach (takich jak chociażby PN-EN ISO 13705:2012 czy praktyki API) jasno wskazuje się na stosowanie gładkich blach – najczęściej aluminiowych – jako optymalnego rozwiązania, bo zapewniają one zarówno skuteczną ochronę, jak i łatwość konserwacji. Odpowiedzi sugerujące zastosowanie profili czy panwi wynikają zwykle z mylenia zastosowań materiałów budowlanych z przemysłem zbiornikowym, gdzie wymagania są jednak inne i bardziej rygorystyczne.