Kwalifikacja: BUD.07 - Wykonywanie płaszczy ochronnych z blachy, konstrukcji wsporczych i nośnych oraz izolacji przemysłowych

W zagadnieniach dotyczących doboru płaszczy ochronnych na rurociągi bardzo łatwo o drobny, ale kosztowny błąd, polegający na nieuwzględnieniu łącznej grubości izolacji z obu stron rury. Często spotyka się sytuacje, gdzie ktoś bierze pod uwagę wyłącznie samą średnicę rury stalowej, czyli w tym przypadku 165 mm, albo dodaje tylko jedną warstwę izolacji, myśląc, że wystarczy doliczyć 30 mm, co daje wynik 195 mm. To jednak nie działa w praktyce, bo płaszcz ochronny zawsze musi obejmować całość, czyli rurę wraz z całą otaczającą ją izolacją, która zwiększa średnicę w każdym kierunku. Prawidłowe podejście to dodanie grubości izolacji dwukrotnie – z jednej i z drugiej strony rury. Ignorowanie tej zasady prowadzi do problemów podczas montażu, bo płaszcz jest wtedy za ciasny, izolacja nie mieści się, a cała instalacja albo trzeba poprawiać, albo naraża się na uszkodzenia. W praktyce branżowej warto pamiętać, że standardy takie jak PN-EN 13403 czy wytyczne producentów materiałów izolacyjnych wyraźnie wskazują na konieczność liczenia wymiarów po wykonaniu pełnej izolacji. W sumie, takie błędne myślenie zazwyczaj bierze się z pośpiechu lub rutyny – ktoś zna średnicę rury na pamięć, ale już nie bierze kalkulatora do ręki, by dodać dwie grubości izolacji. To jeden z najczęstszych błędów początkujących instalatorów. Najlepiej zawsze poświęcić chwilę na sprawdzenie, bo potem poprawki są dużo bardziej uciążliwe, niż prosty rachunek na etapie zamówień czy projektowania – a to, moim zdaniem, podstawa dobrej praktyki w tej branży.