Kwalifikacja: INF.01 - Montaż i utrzymanie torów telekomunikacyjnych oraz urządzeń abonenckich

Gdy analizujemy dostępne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na podstawy technologiczne każdego z podanych systemów transmisyjnych. DVB-S to standard cyfrowej telewizji satelitarnej, który korzysta z transmisji w wyższych pasmach częstotliwości, typowo w paśmie Ku, czyli od około 10,7 do 12,75 GHz. Użycie tego pasma pozwala na przesyłanie sygnałów z satelitów geostacjonarnych do odbiorników na Ziemi, co jest kluczowe dla telewizji satelitarnej, ale nie ma związku z pasmem UHF przeznaczonym dla telewizji naziemnej. DCS 825 i DCS 1900 to systemy związane z telefonią komórkową, gdzie DCS 825 odnosi się do GSM w paśmie 850 MHz, a DCS 1900 do PCS w Ameryce Północnej, działającego w paśmie 1900 MHz. Oba te systemy są przeznaczone do komunikacji głosowej i danych w sieciach komórkowych, a nie do transmisji sygnałów telewizyjnych. Często mylne podejście bierze się z przekonania, że wszystkie systemy bezprzewodowej transmisji danych operują w zbliżonych zakresach częstotliwości, co nie jest prawdą. Każda technologia ma przydzielone specyficzne pasmo częstotliwości w zależności od jej potrzeb i zastosowań, co jest regulowane przez międzynarodowe organizacje, takie jak ITU. Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z braku zrozumienia różnic między technologiami nadawczymi a komórkowymi, co jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwościowych.