Kwalifikacja: INF.01 - Montaż i utrzymanie torów telekomunikacyjnych oraz urządzeń abonenckich

Błędne odpowiedzi na to pytanie wskazują na pewne nieporozumienia związane z rodzajami włókien optycznych i ich symboliką. PM-SMF to włókno jednomodowe z modulacją polaryzacji, które jest stosowane głównie w aplikacjach wymagających kontroli nad polaryzacją światła, a niekoniecznie związane z przesunięciem dyspersji. To istotna różnica, bowiem PM-SMF nie koncentruje się na przesunięciu dyspersji chromatycznej, ale raczej na stabilności polaryzacji światła, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak interferometria czy telekomunikacja z polaryzacją. DS-SMF, czyli Dispersion Shifted Single Mode Fiber, to włókno, które zostało zaprojektowane tak, aby dyspersja była zerowa w pewnym zakresie długości fali, co jednak prowadzi do problemów z nieliniowościami w systemach WDM, takich jak mieszanie czterofalowe, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem dla współczesnych aplikacji. SMF, czyli Single Mode Fiber, to najbardziej podstawowe włókno jednomodowe, które ma swoje zastosowania, ale jego standardowa dyspersja nie jest optymalizowana ani przesunięta, co czyni go mniej efektywnym w zaawansowanych systemach transmisji danych. Częstym błędem jest przypisywanie właściwości włókien jednomodowych wszystkim ich typom bez rozróżniania specyficznych cech, takich jak przesunięcie dyspersji, które w przypadku NZDS-SMF jest kluczowe dla efektywności i niezawodności transmisji w systemach WDM.