Kwalifikacja: INF.01 - Montaż i utrzymanie torów telekomunikacyjnych oraz urządzeń abonenckich

Transmisja w pasywnej sieci optycznej (PON) nie opiera się na wielodostępie czasowym, choć może się to wydawać intuicyjne dla osób znających podstawy sieci komputerowych. Wielodostęp czasowy (Time Division Multiple Access, TDMA) służy do dzielenia przepustowości w sieciach radiowych, ale w kontekście PON, to nie wystarczy. Rozproszenie widma sygnału, stosowane w technologiach CDMA, nie jest praktyczne w optycznych sieciach pasywnych z powodu dużych wymagań energetycznych i skomplikowanej technologii. Fizyczny rozdział kierunków transmisji oznaczałby konieczność użycia dwóch oddzielnych włókien optycznych, co byłoby nieefektywne kosztowo. To właśnie zastosowanie różnych długości fali przez WDM umożliwia efektywną i ekonomiczną transmisję dupleksową na jednym włóknie. Typowe błędy myślowe w tym temacie wynikają z prób analogii z innymi technologiami, które nie mają zastosowania w infrastrukturze optycznej. Warto pamiętać o specyfice PON, gdzie kluczowe są minimalizacja kosztów i maksymalizacja efektywności. Rozumienie tych zasad jest podstawą dla inżynierów zajmujących się projektowaniem nowoczesnych sieci optycznych, gdzie przesył danych odbywa się z minimalnym opóźnieniem i wysoką przepustowością, co jest kluczowe dla usług takich jak telewizja HD czy szybki dostęp do internetu. Stąd, zrozumienie mechanizmów działania WDM i jego roli w PON jest niezbędne w tej dziedzinie.