Kwalifikacja: INF.01 - Montaż i utrzymanie torów telekomunikacyjnych oraz urządzeń abonenckich

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi w tym przypadku może wynikać z mylenia różnych technologii sieciowych, które mają swoje specyficzne zastosowania i cechy. ISDN, czyli Zintegrowana Usługa Cyfrowej Sieci, często kojarzona jest z cyfrowym przesyłem danych, ale jej główne zastosowanie to łączenie usług głosowych i transmisji danych w sieciach telefonicznych, nie zaś zwielokrotnienie synchroniczne. Jest to raczej technologia o mniejszej przepustowości, używana głównie w latach 90. PDH, czyli Pleksja Cyfrowa Hierarchii, to poprzednik SDH. Chociaż również używa zwielokrotnienia, to w sposób asynchroniczny, co oznacza, że różne strumienie danych mogą mieć różne częstotliwości, co może prowadzić do trudności w synchronizacji. ATM, czyli Asynchronous Transfer Mode, to całkiem inna bajka. To technologia oparta na komutacji pakietów, która umożliwia przesyłanie danych, głosu i wideo w małych pakietach. Chociaż ATM oferuje dużą elastyczność, to jego główną wadą jest skomplikowana struktura sieciowa i trudność w zarządzaniu. Wszystkie te technologie mają swoje unikatowe zastosowania, jednak żadne z nich nie oferuje tego, co SDH w kontekście zwielokrotnienia synchronicznego. Często zdarza się, że mylimy te pojęcia ze względu na podobne nazewnictwo lub zastosowanie w kontekście telekomunikacji, ale zrozumienie ich kluczowych różnic jest ważne dla właściwego zastosowania w praktyce. Z mojego doświadczenia wynika, że często zapominamy o standardach międzynarodowych, które jasno definiują te różnice i pomagają w wyborze właściwej technologii dla danego zastosowania.