Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

W branży obuwniczej istnieje kilka systemów montażu, które zasadniczo różnią się zarówno sposobem łączenia cholewki z podeszwą, jak i stosowanymi materiałami oraz narzędziami. Takimi przykładami są system pasowy, sandałowy czy kołkowany. W systemie pasowym, nazywanym też ramowym, główną rolę odgrywa specjalny pas skórzany (ramka), który zszywa się z cholewką i podpodeszwą, a następnie doszywa się do niej podeszwę. W tym procesie stosuje się raczej nici i specjalistyczne maszyny szewskie, a nie klasyczne ćwiekacze bez okuć, bo całość musi być bardzo wytrzymała i elegancka – najczęściej dotyczy to butów wizytowych lub luksusowych. Z kolei system sandałowy odnosi się zwykle do lekkiego obuwia letniego, gdzie głównymi elementami mocującymi są przeszycia lub czasami nity, ale raczej nie ćwiekacze bez okuć – w sandałach liczy się przewiewność i prostota konstrukcji, więc technika wywrotkowa nie ma tu zastosowania. Ostatni przykład, system kołkowany, polega na mocowaniu cholewki do podpodeszwy za pomocą drewnianych kołków – jest to technika tradycyjna, stosowana dawniej do obuwia roboczego czy regionalnego, ale nie używa się tam ćwiekaczy bez okuć. Częstym błędem jest myślenie, że ćwiekacze pasują wszędzie tam, gdzie nie ma przeszyć, ale w praktyce każde rozwiązanie ma swoje specyficzne miejsce. Dopasowanie techniki montażu do rodzaju obuwia i oczekiwanych właściwości końcowych to jedna z najważniejszych decyzji w procesie produkcyjnym, dlatego ważne jest rozróżnianie tych systemów i ich charakterystyki. Wybór ćwiekaczy bez okuć powinien być zawsze powiązany z technologią wywrotkową, bo tylko tam pełnią swoją optymalną funkcję zgodnie z dobrymi praktykami rzemiosła obuwniczego.