Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

W branży technicznej i przy gospodarce odpadami bardzo łatwo o pomyłkę, jeśli chodzi o klasyfikowanie odpadów według klas, szczególnie kiedy nie pamięta się dokładnych definicji lub polega na obiegowych opiniach. Odpady bezużyteczne to te, które nie nadają się do ponownego wykorzystania ani recyklingu, nie można ich również w żaden sposób bezpiecznie przetworzyć. Często spotyka się przekonanie, że do tej grupy zaliczają się odpady klasy I, II czy III w różnych kombinacjach, jednak w rzeczywistości klasy I i II obejmują odpady, które mogą być co najmniej częściowo wykorzystane, przetworzone lub poddane odzyskowi, zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi i przepisami ustawy o odpadach. Klasa I zwykle obejmuje surowce wtórne, które po odpowiedniej obróbce mogą wrócić do obiegu produkcyjnego, natomiast klasa II to materiały, które również można zagospodarować, choć może to być mniej opłacalne. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej błędem jest utożsamianie 'bezużyteczności' odpadu wyłącznie ze stopniem jego zanieczyszczenia lub wyglądem – tymczasem liczy się możliwość technologicznego i ekonomicznego odzysku. Odpady klasy IV bywają mylone z bezużytecznymi, choć ta kategoria często obejmuje odpady specjalne, które można przetwarzać, ale wymagają one szczególnych środków ostrożności. Największy problem pojawia się, gdy ktoś klasyfikuje odpady na podstawie własnych odczuć lub tradycji zakładowej, a nie według obowiązujących przepisów – to prowadzi do błędów w segregacji, wyższych kosztów utylizacji i czasem nawet sankcji prawnych. Odpady bezużyteczne to wyłącznie te z klas III i V, bo one nie mają już żadnej wartości użytkowej i muszą być bezwzględnie unieszkodliwione lub zdeponowane.