Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

W branży obuwniczej bardzo łatwo pomylić zastosowanie różnych rodzajów skóry, zwłaszcza jeśli chodzi o krupony spodowe. Często można natrafić na błędne przekonanie, że skoro krupon jest taki gruby i wytrzymały, to świetnie nada się np. na pasy, otoki czy rozmaite zakładki. W praktyce to jednak podejście prowadzi do poważnych błędów konstrukcyjnych. Pasy – choć wymagają solidnej skóry – zazwyczaj wykonuje się z kruponów grzbietowych, które są bardziej elastyczne i lepiej się układają, a jednocześnie zachowują odpowiednią trwałość. Z kolei otoki, czyli wąskie paski skóry wykańczające krawędzie butów, muszą być znacznie cieńsze i bardziej podatne na formowanie – krupon spodowy byłby za sztywny i mógłby powodować dyskomfort, a nawet uszkodzenia konstrukcji buta. Zakładki natomiast, będące dodatkowymi warstwami wzmacniającymi, też nie wymagają aż takiej grubości i twardości – tu lepiej sprawdzają się skóry o średniej miękkości, które lepiej dopasowują się do ruchów stopy. Według standardów rzemieślniczych i technologicznych, wykorzystywanie kruponów spodowych do elementów innych niż podeszwy jest po prostu nieopłacalne i niepraktyczne, bo ogranicza komfort, zwiększa wagę wyrobu i prowadzi do niepotrzebnych strat materiałowych. Wielu początkujących szewców czy kaletników popełnia ten błąd, sądząc, że grubość i twardość kruponu to uniwersalna zaleta – jednak praktyka pokazuje, że dobór odpowiedniego typu skóry do właściwej części buta to kluczowa sprawa, a krupony spodowe powinny być przeznaczane wyłącznie na podeszwy, gdzie mogą w pełni wykorzystać swoje najlepsze cechy.