Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wydaje się, że wiele osób myli różne rodzaje szwów, zwłaszcza gdy chodzi o łączenie elementów cholewek w obuwiu. Szew przeginany rzeczywiście występuje w branży obuwniczej, ale jest wykorzystywany zupełnie inaczej – tutaj krawędzie obu łączonych części są najpierw odginane do środka lub na zewnątrz, a dopiero potem zszywane. Ten sposób stosuje się raczej w miejscach, gdzie wymagane jest zakrycie surowych brzegów skóry, na przykład przy wykończeniach ozdobnych, ale nie przy klasycznym łączeniu na zakładkę stronami zewnętrznymi. Szew rygielkowy (często nazywany też szwem ryglowym) to z kolei bardzo specyficzna metoda wzmacniania miejsc szczególnie narażonych na rozerwanie – na przykład przy mocowaniu szlufek do butów czy przy noskach. To nie jest technika służąca do łączenia dużych powierzchni cholewek. Proponowane rozwiązanie łamówkowe polega na obszyciu brzegu materiału specjalnie wyciętym paskiem skóry lub taśmy, co pełni raczej rolę dekoracyjną, a nie konstrukcyjną. Często spotyka się łamówkę przy wykończeniach krawędzi, ale nie tam, gdzie trzeba zespolić dwie warstwy w sposób trwały i niewidoczny od zewnątrz. Z mojej perspektywy, te błędne wyobrażenia biorą się z utożsamiania wszystkich szwów z dowolnym łączeniem skóry, a tak nie jest. Każdy szew ma swoje konkretne zastosowanie – rygielkowy i łamówkowy głównie do wzmacniania lub ozdabiania, przeginany do estetycznych wykończeń, natomiast tylko zszywany gwarantuje solidne połączenie dwóch warstw cholewek nałożonych na siebie stronami zewnętrznymi. Warto o tym pamiętać, bo w praktyce warsztatowej nieprawidłowy wybór szwu może skutkować szybką utratą trwałości buta lub nawet dyskwalifikacją produktu z dalszego procesu produkcyjnego.