Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wielu uczniów myli ścieg zwarty z zygzakowym, kratkowanym czy łańcuszkowym, bo rysunki techniczne potrafią być mylące bez praktycznego obycia z maszyną. Jednak każdy z tych ściegów ma swoje charakterystyczne cechy i zastosowania. Ścieg zygzakowy, jak sama nazwa sugeruje, układa się w charakterystyczny wzór przypominający literę Z lub falę, co pozwala na większą elastyczność przeszycia i jest wykorzystywany głównie do wykańczania brzegów tkanin elastycznych albo zabezpieczania przed strzępieniem. Natomiast ścieg kratkowany tworzy wzór przypominający siatkę, gdzie nici przecinają się pod kątem prostym – to już zupełnie inna technologia, raczej stosowana przy ozdobnych przeszyciach albo w haftowaniu. Ścieg łańcuszkowy, z kolei, powstaje przez wzajemne przeplatanie nici tworzących charakterystyczny wzór przypominający łańcuszek po spodniej stronie materiału; jest stosowany np. w stębnówkach jednoigłowych – daje elastyczność, ale nie jest tak trwały jak ścieg zwarty. Typowym błędem jest patrzenie tylko na wierzchnią stronę przeszycia bez analizy przekroju i struktury ściegu – a to właśnie przeplatanie nitek w ściegu zwartym daje mu taką wytrzymałość. Moim zdaniem, żeby dobrze rozpoznawać ściegi, warto poćwiczyć nie tylko z rysunkami, ale i samą maszyną, obserwując jak zachowują się nici podczas szycia. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami ściegów kluczowe jest zwłaszcza przy naprawach odzieży, gdzie dobór ściegu decyduje o trwałości i estetyce wykończenia.