Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

W świecie obuwnictwa łatwo się pomylić, bo wiele technik wydaje się podobnych, jednak ich zastosowanie jest ściśle uzależnione od konstrukcji buta. Jeżeli myślimy o podeszwach do obuwia klejonego, nacinanie wargi raczej nie ma sensu – tutaj główny nacisk kładzie się na idealne przygotowanie powierzchni, równomierne rozprowadzenie kleju i odpowiednie dociśnięcie elementów. Zabieg nacinania wargi byłby zbędny, a wręcz mógłby osłabić trwałość połączenia, bo nie przewiduje się tam szwu ani pasa. Obuwie sandałowe to zupełnie inna bajka – konstrukcja jest dużo prostsza, a najczęściej stosuje się połączenia pasków, czasem klejenie lub przeszycia, ale nie ma tu pasa łączącego cholewkę z podeszwą i cała technologia jest zaprojektowana pod lekkość i przewiewność, a nie wytrzymałość szwu. Jeśli chodzi o obuwie przeszywane, to tutaj podeszwa jest mocowana do cholewki za pomocą szwu, ale bez użycia pasa – nacięcie wargi jest wtedy zbędne, bo nie ma potrzeby ukrywania szwu ani formowania specjalnego kanału na pas. Częstym błędem jest zakładanie, że każda metoda zszywania wymaga podobnych przygotowań technicznych – w rzeczywistości każdy system montażu ma swoje konkretne wymagania i tylko znajomość tych różnic pozwala uniknąć niepotrzebnej pracy czy nawet uszkodzenia materiału. Z mojego doświadczenia wynika, że oszczędność czasu i materiału wynika głównie z dobrego rozpoznania, kiedy dana technika jest niezbędna, a kiedy wręcz niewskazana – i z tego warto wyciągnąć praktyczną lekcję na przyszłość.