Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wśród osób uczących się szycia często spotykam przekonanie, że stosunek grubości nici do grubości igły powinien być jak najniższy – np. 25%, 30% czy 35%. Wydaje się wtedy, że im cieńsza nić w stosunku do igły, tym mniej problemów z zaciąganiem czy przerywaniem nici. W praktyce jednak zbyt mały stosunek powoduje inne kłopoty – szew może być zbyt luźny, nić nie wypełnia dobrze oczka po igle, co wpływa na estetykę i trwałość przeszycia. Z mojego doświadczenia wynika, że takie podejście wynika z nieznajomości współczesnych standardów maszyn i materiałów. Nowoczesne nici i igły są projektowane tak, by mogły współpracować przy stosunku do 40%. Stosowanie niższych procentów sprawdza się głównie w bardzo delikatnych tkaninach, ale nawet wtedy warto zachować czujność i nie schodzić za nisko, bo nić zaczyna się za bardzo przesuwać w tunelu po igle i traci stabilność. Często myli się też pojęcie wytrzymałości szwu z samą grubością nici – to nie jest jedno i to samo. Przesada w żadną stronę nie jest dobra. Standardy przemysłowe i wskazania producentów maszyn krawieckich podkreślają, że bezpieczna granica to właśnie 40%. Pozwala to na zachowanie elastyczności szwu, minimalizuje ryzyko uszkodzenia zarówno tkaniny, jak i igły, a także optymalizuje pracę maszyny. Warto więc od początku wyrobić sobie nawyk stosowania się do tej wartości, zamiast unikać problemów przez przesadną ostrożność, która wcale nie przekłada się na lepszą jakość. Mówiąc wprost – jeśli nie będziesz pilnować tego stosunku, prędzej czy później pojawią się kłopoty z maszyną albo z jakością gotowego wyrobu.