Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Często można się pomylić, myśląc że im mniejszy stosunek grubości nici do igły, tym lepiej, bo „bezpieczniej” dla maszyny i materiału. Jednak takie podejście potrafi narobić więcej szkody niż pożytku. Zbyt mały stosunek, np. 25%, 30% czy nawet 35%, oznacza, że nić jest w porównaniu do igły bardzo cienka. Efekt? Oczko igły jest za duże, nić w nim się „lata”, co powoduje niestabilny ścieg, a czasem nawet zrywanie czy plątanie nici. Moim zdaniem to często spotykany błąd u początkujących, którzy boją się większych nici lub chcą „zaoszczędzić” na materiale. Tymczasem standardy branżowe mówią jasno, że optymalny stosunek to do 40% – właśnie po to, żeby uzyskać równomierne prowadzenie nici przez oczko, właściwą jakość szwu i żeby unikać awarii sprzętu. W praktyce, gdy stosujesz zbyt cienką nić do zbyt grubej igły, szew jest mniej wytrzymały, a sama nić może się przecierać od ruchu w oczku podczas pracy maszyny. Dodatkowo, nić nie wypełnia prawidłowo otworu w materiale, przez co szew jest mniej estetyczny i słabszy pod względem mechanicznym. To nie jest tylko sucha teoria, bo w wielu szwalniach takie błędy są przyczyną reklamacji wyrobów – zwłaszcza tam, gdzie liczy się trwałość, jak przy szyciu odzieży roboczej czy tapicerki samochodowej. Uważam, że warto trzymać się zasady 40%, bo wtedy masz pewność, że nić będzie dobrze „współpracować” z igłą, a efekty końcowe będą zgodne z oczekiwaniami zarówno technologa, jak i klienta.