Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wybór miejsc takich jak łapy, kark czy boki na początek rozkroju szewra koziego niestety często prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiału i problemów z późniejszą wytrzymałością wyciętych elementów. Niejednokrotnie spotyka się przekonanie, że rozkrój można zacząć od tych obszarów, bo wydają się "mniej istotne" lub łatwiej dostępne na płacie skóry. To dość częsty błąd myślowy spotykany u początkujących, którzy nie zawsze zdają sobie sprawę z różnic jakościowych pomiędzy fragmentami skóry. Łapy i boki charakteryzują się gorszą strukturą włókien, są cieńsze i mniej wytrzymałe, przez co wycięte z nich elementy mogą szybko ulegać deformacji pod wpływem użytkowania i nie zachowują właściwych parametrów technicznych. Kark natomiast, mimo że bywa dość rozległy, posiada często dużo wad – takich jak rozstępy, blizny czy duże pory – co obniża estetykę i trwałość gotowego produktu. Branżowe standardy i wieloletnie doświadczenie pokazują jednoznacznie, że elementy najbardziej narażone na rozciąganie i ścieranie, czyli podstawowe fragmenty wierzchu obuwia, powinny być wycinane właśnie z kruponu. Rozkrajanie zaczynając od mniej wartościowych części skóry skutkuje nie tylko większym odpadem, ale i ryzykiem reklamacji wyrobów. W praktyce rzemieślniczej oraz w produkcji seryjnej dobrze jest trzymać się sprawdzonych schematów, gdzie krupon wykorzystuje się w pierwszej kolejności, a dopiero później planuje się rozkrój na mniej obciążone elementy z pozostałych części skóry. Takie podejście nie tylko zwiększa wydajność materiałową, ale i zabezpiecza jakość gotowego obuwia, co w dłuższej perspektywie po prostu się opłaca zarówno dla producenta, jak i klienta.