Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wybór niewłaściwego kleju do zakładek z wtórnej skóry to dość częsty błąd, wynikający raczej z myślenia analogią do innych materiałów niż z realnej wiedzy o właściwościach klejów i samych materiałów. Na przykład klej kostny, choć historycznie używany do wyrobów rzemieślniczych, szczególnie przy tradycyjnych oprawach książek czy niektórych pracach konserwatorskich, nie nadaje się do wtórnej skóry. Jest to klej białkowy, o ograniczonej elastyczności i raczej słabej odporności na wilgoć. Przy skórze regenerowanej dosyć szybko dochodzi do rozwarstwień, bo sam klej za mało penetruje strukturę materiału. Z kolei klej kauczukowy bardziej pasuje do gumy, skóry naturalnej, czasem do szybkozłącznych połączeń, ale przy wtórnej skórze może być zbyt agresywny – powoduje twardnienie krawędzi i łatwe odpadanie cienkich warstw po czasie. Kleje poliuretanowe to temat na osobny wykład: świetnie sprawdzają się w trudnych warunkach przemysłowych, mają wyjątkową odporność chemiczną i mechaniczną, jednak przy cienkich, miękkich wyrobach często przechodzą przez materiał, zostawiają ślady, a spoiny są zbyt sztywne, co prowadzi do pęknięć przy zakładkach. Typowy błąd, który zauważam u mniej doświadczonych osób, to utożsamianie wytrzymałości mechanicznej kleju z jego uniwersalnością – niestety, kluczowa jest kompatybilność z konkretnym rodzajem skóry. Najlepiej kierować się zaleceniami producentów i sprawdzonymi praktykami w branży galanteryjnej, gdzie elastyczność, czas pracy i czystość łączenia to podstawa. Wiedza o właściwościach klejów pozwala uniknąć rozczarowań i reklamacji gotowych wyrobów.